Dzień Czarnego Kota

KOTY -  według niektórych pechowe, inni twierdzą, że przynoszą szczęście. Najbardziej tajemnicze z mruczków.

17 listopada obchodzony był na całym świecie jako Dzień Czarnego Kota. To chyba nie przypadek, że świętuje właśnie czarny kot i tylko to jedno umaszczenie doczekało się odrębnego święta. Czerń, kolor magii, przesądów i tajemnicy.

     Święto zostało ustanowione w 2007 roku przez włoskie Stowarzyszenie Obrony Zwierząt i Środowiska (AIDAA) oraz Ruch Obrony Czarnych Kotów. Ustanowiono je w dzień bardzo szczególny – wbrew wszelkim przesądom w piątek 17 września o godzinie 17.Liczba 17 jest we Włoszech uważana za najbardziej pechową.

 Celem tego święta jest zarówno zwrócenie uwagi na konieczność opieki nad tymi zwierzętami, jak i walka z uprzedzeniami oraz przesądami, które są wyjątkowo niebezpieczne dla czarnych kotów. Szczególnego pecha, jak zauważyli obrońcy praw zwierząt, czarne koty mają właśnie we Włoszech, bo to tu przedstawia się je w jak najgorszym świetle i są źle traktowane.

W naszej szkole 16 listopada  dzieci wysłuchały fragmentu książki „Przygody Filonka Bezogonka” G.Knutssona. Malowały ilustracje kotków oraz zapoznały się z ciekawostkami o kotach z gazetki obok biblioteki szkolnej. Mogły również wypożyczyć sobie książki, których bohaterami są koty, prezentowane na wystawce w bibliotece.

Oto kilka dowodów na to, że koty przynoszą szczęście

1. W hrabstwie Yorkshire w Wielkiej Brytanii wierzy się, iż trzymanie czarnego kota w domu przynosi szczęście. Zapewnia też bezpieczny powrót rybaków z morskich wypraw.

2. Prorok Mahomet miał ulubionego pręgowanego kota imieniem Muezza. Zabraniał też zabijania i prześladowania kotów.

3. Szkoci uważają, że czarny kot w domu przynosi dobrobyt.

4. We Włoszech kichający kot oznacza szczęśliwy znak dla tego, kto go słyszy.

5. Chińskie przysłowie mówi, że kot zapewnia jego właścicielowi szczęście.

6. We Francji mawia się, że psy mogą być wspaniałą prozą, ale tylko kot jest poezją.

Czarny kot chroni skuteczniej od najsilniejszych amuletów. Jeśli już wierzyć w przesądy, to tylko takie.

 Marta Kordek, Anna Wójcik