Listy dawniej i dziś

   Jeszcze przed stu laty do korespondencji, czyli wymiany listów, przykładano wielką wagę: nie tylko do tego, co pisano, lecz także jak pisano. Do pisania używano pióra zakończonego stalówką i starannie kaligrafowano litery. Kleks - kropla atramentu strącona niewprawną ręką - mógł zniszczyć cały list. Wilgotny atrament osuszano drobnym piaskiem lub bibułą.
Gotowy list należało starannie poskładać i włożyć do koperty. Kopertę zamykano kroplą roztopionego czerwonego laku i odciskano w nim pieczęć. Od połowy XIX wieku zaczęto przyklejać znaczek. Kupno znaczka do dziś stanowi opłatę za dostarczenie listu. Adresat otrzymywał list przez posłańca lub pocztę. Łamał lakową pieczęć albo otwierał kopertę za pomocą specjalnego ozdobnego nożyka.

   Dziś znacznie częściej niż listy wysyłamy e-maile i SMS-y. Sztuka pisania listów, czyli epistolografia, zdaje się powoli zanikać. Jednak nie powinniśmy o niej zapominać i przekazywać ją kolejnym pokoleniom. Co więcej, należy wpajać ją dzieciom od najmłodszych lat, bo „Czego się Jaś nie nauczy, tego Jan nie będzie umiał”.

   W myśl tego powiedzenia, uczniowie klasy drugiej rozpoczęli edukację w tym zakresie. Napisali już pierwsze swoje listy, zaadresowali koperty, a następnie wybrali się na pocztę, aby je wysłać. Tam kupili znaczki, przykleili je na kopertach i kolejno wręczali swoje listy Pani kasjerce, która je opieczętowała, a następnie opowiedziała dzieciom o swojej pracy i obowiązkach Pracownika Poczty.

   Teraz uczniowie z niecierpliwością będą oczekiwać Pana Listonosza, aby z wypiekami na twarzy przeczytać, co napisał/ła do nich kolega, lub koleżanka, a kolejne listy napiszą do znajomych i krewnych mieszkających poza Ołpinami.
Czy taki rodzaj korespondencji im się spodoba? Mam nadzieję, że tak! A może któreś z nich wybierze w przyszłości zawód listonosza lub pracownika poczty? Zobaczymy!

Wychowawca klasy
Stanisława Ryba